De sfeer zorgt ervoor dat je toch nog nét een tikkeltje sneller kan
Met vier door merg en been gaande gillen, passeert Danny van de Voorde als vierde de finishstreep in de Waterstraat. De Belg is in de voorgaande uren door een diep dal gegaan. En dat mag iedereen weten. Hevig geëmotioneerd valt hij in de armen van zijn vader, die het vervolgens ook niet droog weet te houden. Hij had het zijn zoon zó gegund dat hij zijn vaders record van twee uur en 47 minuten had laten sneuvelen. Het verschil bedraagt dan misschien ‘slechts’ twee minuten, voor de hardloper uit Sint- Niklaas voelt het toch als een teleurstelling. Maar niet voor vaders, die ‘s ochtends om zeven uur al de reis naar Zaltbommel had ondernomen. “Een dikke proficiat. Ik ben heel trots, zeker en vast. Want dit is ‘ginne gemakkelijke’.”
En daar heeft hij zonder meer gelijk in. De marathon door de Bommelerwaard lijkt namelijk een patent te hebben op heroïsch aandoende omstandigheden. Aan de woorden ‘Two Rivers Marathon, the day when the Dutch weather is always partying!’ op de Facebookpagina van het hardloopevenement, is dan ook niets gelogen. Een van de weinigen die juist weinig lijkt te hebben geleden, is Wouter Decock. De winnaar van vorig jaar prolongeerde zijn titel zondag in een tijd van 2:37:49, een parcoursrecord. Het is des te bewonderenswaardiger dat de Two Rivers Marathon voor de meervoudig Belgisch kampioen als trainingsrondje fungeerde.
Toch was zelfs deze doorgewinterde hardloper onder de indruk van de omgeving, de organisatie en bovenal de sfeer: “Qua sfeer is het heel mooi. Muziek, orkestjes, bandjes die de lopers opzwepen. Die sfeer zorgt ervoor dat je toch nog nét een tikkeltje sneller kan. Het was alleen jammer van het weer, anders had er waarschijnlijk nog wat meer publiek langs het parcours gestaan. Ik denk dat er gerust nog meer mensen op dit evenement af mogen komen. Dat zou ik zeker aanraden.”
Behalve de heroïek en de sfeer was ook het grote scala aan internationale deelnemers één van de hoogtepunten van de vierde editie. China, Zwitserland, Zuid-Afrika, Finland, Rusland; het is een kleine greep uit de vele landen die vertegenwoordigd waren. Het internationale imago kreeg bij de vrouwen nog wat extra cachet. Daar ging de overwinning namelijk naar de Noorse Janicke Bråthe, die afrekende met een Belgische (Debby Gabriels) en een Nederlandse (Karin Verheijden).